Droga krzyżowa mego kobiecego serca

Stacja I

Wyrok.
Jak często jesteś dla siebie samej Piłatem.
Patrzysz z potępieniem na swoje ciało, na słabości, upadki.
Jezu stojący przed sądem Piłata, naucz mnie Twojego spojrzenia na moją kobiecość, pomóż mi odkryć w sobie perłę, którą jestem, oczyszczoną z grzechu Twą Najświętszą Krwią.

Stacja II

Krzyż.
Tak niechciany i odrzucany. Jakże często jestem nim Ja, gdy odrzucam siebie z tym, co we mnie słabe, zranione, kruche.
Jezu tulący krzyż z miłością, przytul dziś i mnie, tą słabą i zranioną i naucz mnie przytulać siebie w chwilach trudnych.

Stacja III

Upadek.
Panie, zawsze gdy staję się bogiem dla siebie samej, a Ty leżysz przywalony moim Ja, tracę wszystko.
Jezu, naucz mnie pokory, naucz mnie, że to Ty masz być zawsze pierwszy w moim życiu.

Stacja IV

Mama.
Nie miała nic, a dała Ci wszystko – czułość, obecność i miłość.
Panie, w tej stacji przepraszam Cię za chwile, w których nie umiałam być Matką – matką duchową dla moich bliskich.
Maryjo, naucz mnie dawać życie w codzienności.

Stacja V

Szymon.
Śpieszył się. Dom, praca, dzieci, zmęczenie. Nie miał czasu na Wieczność.
Panie, jakże często jestem jak Szymon.
Szymonie z Cyreny, naucz mnie nie traktować spraw wiecznych w mojej codzienności jak przymusu.

Stacja VI

Weronika.
Czystość spojrzenia i dotyku. Twarz Kobiety Odkupionej. Jezu, dziękuję za każdą spowiedź, Eucharystię, chwile z Tobą sam na sam. Dziękuje za odbicie piękna Twego oblicza na moim kobiecym sercu.

Stacja VII

Obojętność.
Miłość – żar, namiętność, ogień.
Jezu, który płoniesz ogniem miłości ku mnie, rozpal popiół mego kobiecego serca, niech zniknie wszelka ospałość, obojętność i letniość. Panie, pociągnij mnie za sobą, podnieś i naucz kochać radykalnie.

Stacja VIII

Niewiasty.
Upominasz je zdecydowanie, ale z miłością. Jezu, naucz mnie mówić prawdę wypływającą z miłości. Naucz mnie sztuki upominania z troski o zbawienie powierzonych mi przez Ciebie osób.

Stacja IX

Oziębła miłość.
Piękno Kobiety Odkupionej zachwyca jej zdolnością kochania – całym sercem,całą duszą, całym umysłem, całą swą osobowością.
Panie, w tej stacji przepraszam Cie za moją połowiczność, przeciętność i bylejakość.
Odnów we mnie miłość.

Stacja X

Odarcie z szat.
Stoisz przede mną odarty z wszystkiego, nagi. Ty, Bóg. Może ufasz, że kiedyś zrozumiem, że moją największą wartością jest bycie Twoją córką. To moja godność i wielkość.

Stacja XI

Oddałeś mi ręce, nogi, serce. Czyżbyś wierzył, Panie, że jako Kobieta Odkupiona będę mogła widzieć Twoimi oczami, dotykać czule Twoimi rękoma, chodzić ścieżkami, które Ty mi wskażesz?

Stacja XII

„Mój miły jest mój, a ja jestem Jego.”
Dziękuję Ci, Jezu, że dzięki Tobie istnieje miłość silniejsza od śmierci, wierność silniejsza od braku wytrwałości, przebaczenie większe od zdrady.

Stacja XIII

Nadzieja.
Maryjo tuląca do serca swe ukochane Dziecko, naucz mnie kobiecej ufności w to, że po chwilach bólu przychodzi radość, naucz mnie cierpliwie czekać na zmartwychwstanie serca.

Stacja XIV

Grób przemieniony w ogród.
Panie, dziękuję, że mogę być Kobietą pachnącą wonią Twej obecności. Dziękuję, że żyjesz we mnie.

s. Łucja