Miesiąc: styczeń 2021

 

 

 

Stacja 1

Milczysz.

Uczysz, że są chwile w których najcenniejszą Mową jest milczenie

Nie rzucajcie pereł przed świnie

Twa wolność zadziwia

 

Stacja 2

Chcę jakże inne od muszę.

Uczysz codziennych wyborów w wolności, gdzie na Chcę oparta jest Miłość.

 

Stacja 3

Pokusa. Czy to ma sens?  Czy tyle zła może zwyciężyć jeden Człowiek?

Może łatwiej by było zawrócić.

 

Stacja 4

Delikatność, czułość, dotyk, modlitwa Matki czasem wystarczy Maryjo, by nie odejść, by nie zgubić Zbawienia.

 

Stacja 5.

Tak trudno unieść krzyż tych obok nas. Trudno zrezygnować z rozwoju, wygody, czasu, zmęczenia by unieść ,,historię” idącego obok Człowieka.

 

Stacja 6.

Usłyszałaś Weroniko Jego cichy krzyk. Daj mi pić!

Wybiło źródło w Twym sercu. Doświadczyłaś dotyku odkupienia.

 

Stacja7.

Samotność, ból, opuszczenie, zmęczenie. Tylko wiara pulsująca w sercu mówi, warto iść dalej, życie na ziemi  się nie kończy

 

Stacja 8.

Tanie pocieszenia. Tak puste są słowa bez wiary

 

Stacja 9.

Dotykasz czule zranione ciało i serce. Podnosisz do policzka wierząc, że dobry może być Człowiek.

 

Stacja10.

Patrzysz na bezwstyd ze wstydem.

Ty Boskie piękno.

Okrywasz nagość czułym spojrzeniem.

Uczysz, że miłość   może być czysta

 

Stacja 11.

Zdrada boli jak ból gwoździ wbity w twe najdroższe ciało.

Cichy jęk, nie odchodź.

 

Stacja 12.

Jest miłość silniejsza niż śmierć, zdrada, obojętność i wszelki grzech. Ona nie krzyczy. Szepcze czule z krzyża  Przebaczam.

 

Stacja 13.

Maryjo, trzymasz w ramionach martwe dziecko. Naucz wierzyć, że zmartwychwstaną ci których kocham.

 

Stacja 14.

Jesteś na wieki. I to wystarczy Jezu. To wystarczy by żyć!

s. Łucja

Myślę, że początek  życia duchowego rodzi się z zachwytu pięknem Boga, Jego miłością, dobrocią, przebaczeniem. Tak było u mnie. Zachwyciło mnie Słowo Pana, jego dynamizm, duchowy smak, ukryte w Nim Życie.

Wśród codziennej bieganiny rodzi się pytanie, jak nie wpaść w duchowy marazm, regres, jak nie zatracić sensu wybranej drogi, co może przyczynić się co rozwoju przyjaźni z Panem, sobą i drugim człowiekiem.

 W szarej codzienności, każdy dzień jest szansą na rozwój. Od nas zależy jego jakość. Od momentu przebudzenia każda chwila może stać się  miejscem wcielenia Piękna. Mogę wstać rano i podziękować Bogu za dar życia, nowy dzień z wszystkim co on niesie, mogę zaprosić Pana do każdego spotkania i wydarzenia, myśli, pracy nawet cierpienia. Dziękczynienie jest dźwignią która wyzwala nas z koncentracji  na sobie.

Do rozwoju miłości, przyczynia się również  cisza. Pokazuje nam ona i wprowadza w transcendentne Piękno. Jest zapowiedzią Słowa. Piękno wypowiedzi rodzi się z ciszy spotkania z najważniejszym Słowem. Trwanie w Nim rodzi pokój i wewnętrzną radość a zarazem pobudza do dzielenia się Nim z tymi którzy są blisko.

Dzielenie Słowem rodzi głębokie więzi. To one właśnie przyczyniają się do naszego rozwoju. Jeśli jesteśmy otoczni ludźmi którzy chcą naszego dobra, którzy się modlą, którzy cieszą się z naszych sukcesów i pobudzają do rozwoju chce nam się żyć. Jakość więzi w dzisiejszym świecie jest bardzo ważna. Budują lub niszczą, rozwijają lub zabijają duchowo.

Myślę, że dobre spotkanie z drugim człowiekiem może stać się Sakramentem spotkania z Bogiem.

To co  we mnie również rozwija tęsknotę za Jezusem i doprowadza do spotkania z Nim  jest kontemplacja piękna  w muzyce i w poezji jak i przeżywanie z Nim pięknych  chwil codzienności:  wypicie kawy w ulubionym kubku, krótka adoracja wieczorna, piękna rozmowa z przyjaciółmi czy siostrami, zachwyt bukietem kwiatów na stole czy zachodem słońca nad morzem, pobycie z samą sobą, ze swymi uczuciami i emocjami w ciszy i na koniec czytanie mojej najdroższej Biblii.

Warto szukać swoich  dróg rozwoju jak i  szukać Piękna w naszej szarej a jakże pięknej codzienności.

  

s. Łucja

Jezus przyszedł do Galilei.

Panie, potrzebuje dziś, byś przyszedł  do Galilei mego serca. Do tego co pogańskie, puste, nieochrzczone. Przyjdź w swoim Duchu miłości, pokoju, przebaczenia. Dotknij to co obumarłe, smutne, zalęknione. Niech moje serce stanie się przystanią Twojej obecności. Rozpal je i umocnij.Amen

s. Łucja

Niedawno robiłam rezonans kręgosłupa. Lekarz chciał widzieć dokładnie jego wnętrze, poznać źródło mojego bólu.

Po co o tym piszę? Dziś na modlitwie wieczornej pomyślałam o tym, co by to było gdybyśmy robili ,,rezonans duszy” . Dostajesz opis, zdjęcie i otrzymujesz diagnozę. Podejmujesz leczenie  lub nie.

Dusza ludzka jest bardzo ważna w naszym ciele. Od jej ,,zdrowia” zależy nasze szczęście. Patrząc na swe uczucia, potrzeby, pragnienia, tęsknoty możemy stwierdzić kto lub co w niej mieszka. W jakiej jest  ,,ona”  kondycji.

Gdybyś dziś dostał ,,jej” zdjęcie, czy w Twoich myślach, pragnieniach, uczuciach, tęsknotach znalazłby się Bóg? Ile o Nim myślałeś, jak mocno za Nim tęskniłeś, jak Go pragnąłeś, czy z Nim dziś byłeś.

Twoja dusza jest mieszkaniem Boga. Jakże by było pięknie gdyby na otrzymanym Jej  zdjęciu widniał Jezus. Tak naprawdę gdy jesteś bez grzechu On w Tobie jest .

Zatroszcz się o swe wnętrze, nie tylko od święta. Niech piękno twej duszy promieniuje na zewnątrz.

s. Łucja

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam Pasterzy którzy śpieszyli  do Betlejem by zobaczyć Jezusa. Przyszli do stajenki i zobaczyli Boga. Błogosławieni, szczęśliwi owi prości  ludzie.

 W tym Nowym  Roku, chcę życzyć każdemu z Was, zapatrzenia w Jezusa, kontemplacji Jego oblicza. Owo patrzenie na Boga czyni człowieka błogosławionym, szczęśliwym.

Pasterze wracali z Betlejem z uwielbieniem Pana, oby i nasze spotkanie z Bogiem na Eucharystii, Słowie przemieniało nasze serca z oziębłych w pełne wielbienia Jezusa  w sobie i drugim człowieku.

Niech nasze twarze promieniują ,,obliczem Boga”.

s. Łucja