Miesiąc: marzec 2021

Jej dotyk był dotykiem przyszłych ran, bólu, lęku, opuszczenia, samotności, zdrady. Niedługo pojawią się na najdroższych stopach.

         Pozwolił jej wejść w to co w Nim najsłabsze, najkruchsze, najboleśniejsze.

Rany serca, otwarte przed Osobą kochającą.  Woń olejku, ukoiła serce.  Jeszcze długo czuł jego zapach, na drodze krzyża, woń olejku dodawała sił by wstać i wytrwać do końca.

Jezu zraniony dla nas. Naucz dotykać czule Twoich ran w nas i w duszach tych których dajesz do kochania w codzienności.

s. Łucja

,,Kiedy Król zasiadł do uczty, mój nard rozlał swą woń ”Pnp 1;12

Powoli wchodzimy w Wielki Tydzień. Jutrzejsza Ewangelia opisująca Mękę Jezusa, zaprasza nas  do bycia z Nim w tych trudnych wydarzeniach. Jaką postawę zajmiemy zależy od nas. Zachwyca mnie jak zawsze owa Kobieta w domu Szymona, wylewająca na głowę Jezusa drogocenny olejek. W tłumaczeniu jest dokładnie podane ,,roztrzaskała”, a więc nie zostawiła nic z olejku dla siebie, wszystko oddała temu Kogo kocha. Był dla niej drogocenny. ,,Twoje imię  jest jak wyborny olejek „ Pnp 1;3

Gdy zbliżają się święta jesteśmy zabiegani, troszczymy się o umycie okien, zrobienie zakupów, wypieki, dania itd. I dobrze. Myślę, jednak, ze ogromną pokusą jest przekonanie, że to wystarczy. Jeśli jako chrześcijanie kochamy Jezusa, warto w tym Wielkim Tygodniu ,,wylać olejek” drogocennego czasu modlitwy, obecności na bycie z Nim. Co z umytych okien, i przepychu w jedzeniu jeśli zmarnujemy szanse na oczyszczenie naszych dusz w sakramencie pokuty, jeśli nie otworzymy ani razu Biblii na wsłuchiwanie się w Jego Słowo, jeśli nie przyjmiemy Go w Eucharystii i drugim człowieku. Posiedź z Nim w te dni przez chwilę, wypij kawę z Twoim Bogiem, adoruj Go jak możesz w Eucharystii, daj Mu swą obecność, wtedy Twoja dusza zapachnie wonią Jego miłości. Zmartwychwstaniesz.

s. Łucja

Stacja I

,,Mówisz to od siebie czy tez inni powiedzieli ci o mnie”

Władza wyboru. Władza wolności.

Każde pominięcie Prawdy jest wyrokiem wydanym na siebie, nie na Ciebie Jezu.

 

Stacja II

Tulisz do siebie ,,krzyż” moje Ciało. Wierzysz, że kiedyś uwierzę, że Jestem bezcennym darem.

 

Stacja III

Powstajesz. Dzięki walce o mnie dobrze wiem, jak ,,smakuje” życie z Tobą ale i bez Ciebie.

 

Stacja IV

Odwaga i siła Kobiety Odkupionej. Maryjo naucz mnie odwagi Miłości w walce o zbawienie swoje i najbliższych.

 

Stacja V

Dziękuję  Ci za bliskich ,,obcych” którzy niosą mnie w  dni,  gdy nie chce się   żyć.

 

Stacja VI

Czułość dotyku oczu, słów, rąk. Panie tak trudno kochać w pandemicznej codzienności.

 

Stacja VII

Dziękuję za słabość,  która uświadamia mi, że bez Ciebie nie wstanę w Miłości.

 

Stacja VIII

Są chwile w których nie wierzę w Twoją zbawczą moc we mnie. Płaczę nad sobą. Przepraszam.

 

Stacja IX

Zdrady , rozwody, sex przedmałżeński, ,,odejścia”. Przecież wszyscy tak robią. Daj Ducha Prawdy i Męstwa by Szczęścia na Wieki szukać z Tobą i w Tobie.

 

Stacja X

Ciało obdarte z wszystkiego. Piękne, pomimo ran.  Świątynia Ducha.  Daj mi czułe spojrzenie na moje piękne ciało,  świątynię w której mieszkasz.

 

Stacja XI

Tępy ból. Największe zranienie człowieka. Odejście od Boga na wieczność.

 

Stacja XII

Wykonało się. Rozświetlasz małym promykiem światła, powoli, każde moje opuszczenie, zranienie, osamotnienie. Jesteś we mnie i to wystarczy.

 

Stacja XIII

Tak samo dotykałaś Jego ciało w stajni betlejemskiej. Czule z miłością w ramionach. Nowe życie zrodzone w bólu Rodzenia.

 

Stacja XIV

Serce z kamienia pękło. W jego ranach ,, wyrosły kwiaty” .

 

 

 

Zostało parę dni do Świąt. Czas pandemii koncentruje nas na  sobie. Dominuje napięcie, lęk, zmęczenie, troska o innych. Będąc dziś na krótkim spacerze myślałam o mojej duszy, myślach, uczuciach, pragnieniach, przy kim są i dlaczego?

Gdy kochamy najdroższą sercu Osobę w trudnych  chwilach chcemy  być przy niej. Znamy jej duszę, uczucia, tęsknoty, marzenia, pragnienia. Współodczuwamy z nią bo kochamy, uczestniczymy w jej wewnętrznym życiu. Jesteśmy blisko. Jesteśmy Obecni.

         Chciejmy w tych najbliższych dniach nie tylko koncentrować się na naszych brakach, niedomaganiach ale zapragnijmy  być blisko Duszy Jezusa, która przygotowuje się do męki. Przeżywa lęk, smutek, ból, zdradę, samotność. Pomyślmy, że  dla Nas. Nasz Bóg decyduje się przeżyć to wszystko  byśmy nigdy nie byli  samotni w podobnych chwilach i byli kiedyś z Nim w niebie.

      s. Łucja

Zachwyciłam się dziś pięknem napotkanym przy katedrze. Pod drewnianym krzyżem, rozkwitły delikatne zawilce. Dywan kwiatów pod drzewem krzyża. Patrząc na nie pomyślałam, że właśnie taki jest Bóg. Delikatny i piękny w Miłości. Po krzyżu, cierpieniu i grzechu przychodzi z   łaską delikatnej i czułej miłości.

Nie znam Boga surowego, karzącego, mściwego. Gdy słyszę wypowiedzi niektórych osób ,,wierzących”, mówiących, ,,Bóg karze pandemią”, ..nie ma kącika bez krzyżyka” ,,musiałeś nagrzeszyć skoro tak cierpisz” , mówię, Nie! To nie obraz Boga Ewangelii. Projekcja ludzka nie  zna granic. Wczytując się w księgi Biblii widzimy w nich  Boga Ojca, którego ukazuje nam Jezus. Ojciec miłosierny, tulący Syna po powrocie z krainy zła, Ojciec dobry dający swego Syna by wykupił nas z niewoli grzechu.

Mój Bóg cierpi ze mną gdy czuję ból, zdradę, smutek, dodaje sił gdy jestem zmęczona i mam dość, delikatnie woła gdy ,,odchodzę”, jest przy mnie nawet wtedy gdy wybieram siebie i słabości.

                Bardzo ważny w chrześcijaństwie jest Obraz Boga który nosimy w sercu. Przenosimy Go na relacje z bliskimi i tymi których spotykamy w codzienności. Niech w naszych  więziach, będzie wiec zachwycająca delikatność  Boga, czułego, troskliwego, dobrego ale i stanowczego  w miłości. Myślę, że wszyscy potrzebujemy Go właśnie Takiego  Prawdziwego w szalejącym czasie pandemii.

 s. Łucja

 

Czy  modliłaś się kiedyś słowami ,,dziękuje, że stworzyłeś mnie tak cudownie (…)i dusze moją znasz do głębi”, myśląc o sobie? Ps 139

Czy  jako Kobieta dostrzegasz w sobie piękno samego Boga ukrytego w głębi Twej duszy?
Myślę, że warto,  nie tylko w dniu jutrzejszym ale i w codziennej modlitwie, stawiać sobie pytanie: w jakim lustrze codziennie się przeglądam? W lustrze ludzkich opinii, facebookowych postów,  czy w lustrze Słowa Bożego, sakramentów, adoracji i w lustrze słowa dobrych przyjaciół. Komu wierzę? Komu ufam? Kto mówi o mnie prawdę  jako Kobiecie i daje duchowy wzrost?
Serce kobiety – moje i Twoje serce – jest odbiciem serca Boga. Zostałaś stworzona na Jego obraz, czyż nie? Twoja kobieca natura objawia światu pewną prawdę o sercu Stwórcy. Czego w głębi duszy pragnie każda kobieta? Być kochaną, być wybraną, być dla kogoś najważniejszą, być piękną. Czy tak jest u Ciebie, myślę, że tak. To pragnienie zostało zapisane w naszych duszach już w momencie poczęcia. To Bóg wszczepił je w nas – pragnienie bycia kochaną Jego miłością, bycia wybraną do misji przyjmowania miłości i dawania jej innym, pragnienie bycia najważniejszą jako Dziecko, Córka, Oblubienica, pragnienie bycia piękną (nie chodzi mi tutaj tylko o pragnienie bycia ładną zewnętrznie, ale o piękno wewnętrzne, piękno duszy). Bóg, wszczepiając to pragnienie w nasze wnętrze, zrealizował je, wypełnił przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna. Z doświadczenia wiem, ze można dużo słyszeć o miłości Boga, a wcale jej nie doświadczyć sercem. Można czytać książki, chodzić na wykłady, brać udział w kursach, a wcale nie czuć się Córką, Umiłowanym Dzieckiem. Doświadczenie miłości jest łaską, warto o nią prosić .
Kobiecość jest darem, którym należy się ucieszyć, przyjąć go, ale również rozwijać. Każda z nas ma misję do wykonania. Zostałyśmy stworzone, by kochać i być kochanymi, zostałyśmy stworzone, by ukazywać innym kształt serca Bożego – mężowi jako żona, dzieciom jako mama, wspólnocie i całemu światu – przez modlitwę – jako siostra zakonna, znajomym w pracy, a nawet ludziom napotkanym na ulicy – przez czuły darmowy uśmiech . Niech wszyscy wokół zasmakują przez Ciebie i mnie, jak dobry jest Bóg.
Pomyśl dziś, że jesteś darem, że Bóg bardzo się Tobą cieszy, że zachwyca się Twoim sercem. Co w sobie lubisz? Co Cię w sobie zachwyca? Co wprawia w dobry humor? Z czego jesteś dumna? Podziękuj dziś Panu, że Jesteś.

s. Łucja

Kilka słów do jutrzejszej Ewangelii. Winnica. Jesteś nią Ty i Ja, stworzeni na obraz Boga. Jesteśmy darem. Myślę, że nie doświadczyli tego rolnicy z Ewangelii, nie doświadczyli ,,bycia obdarowanymi” przez Pana. Ich postawa zatrzymania ,,Winnicy” jest bardzo roszczeniowa, obronna. Ich lęk, pozwala domyślać się iż czują obawę przed Bogiem, obawę przed utratą czegoś cennego, siebie, przyzwyczajeń, życia?

Pomyśl dziś, czy czujesz się obdarowany przez Boga, czy jesteś Mu wdzięczny za to kim jesteś, za to jak cię stworzył, czy widzisz w sobie dobro? Czy potrafisz Mu oddać siebie, swe życie nie bojąc się starty, cierpienia?

Winnica została wyposażona we wszystko by móc się rozwijać. Bóg obdarzył Ciebie i mnie talentami, które mają przynosić ,,dobre owoce”.  Jaki jest Twój rozwój szczególnie w tym Wielkim Poście? Czy kochasz więcej? Czy post,modlitwa, jałmużna rozwijają w Tobie miłość do Boga , siebie,  bliskich a nawet nieprzyjaciół? Czy Wielki Post rozwinął, pogłębił Twoją miłość do żony, męża, siostry, brata. Kiedy za najdroższą daną od Boga osobę się pomodliłeś, ile razy pomimo bólu przebaczyłeś, ile dałeś  czasu, rozmowy pomimo trudnych zajęć codzienności? Jak ,,kochałeś” słowami? O czym, o kim najczęściej rozmawiasz i dlaczego?

Winnicą jesteś Ty i ja . Oby ten święty czas, zaowocował w nas rozwojem piękna w miłości. Bądźmy dla siebie dobrzy .

s.  Łucja